koncepcji pantomimy jako sztuki czystej jest tendencja do<br>wprowadzania elementu wyrażania przez pantomimę treści: pantomima<br>oddana w służbę doznań religijnych, zdarzeń społecznych, wszelkich<br>postaw światopoglądowych. Najdawniejszymi przejawami takiego ujmowania<br>są gesty hieratyczne, do dziś stosowane w czasie obrzędów religijnych<br>np. w Kościele katolickim. Ma więc pantomima z jednej strony, oddawać<br>tamte zachowania, z drugiej zaś, kształtować je, doskonalić. Każdy<br>ruch, gest, spojrzenie coś znaczą - całe życie i nasze w nim zachowania<br>ruchowe posiadają bogate podteksty znaczeniowe.<br> Można też mówić o filozoficznej stronie pantomimy. Jest w niej<br>mianowicie moment zasadniczej akceptacji świata, optymizmu: miłość<br>życia takiego, jakie ono jest. Wszystko, co istnieje