każdego z nas, słynęły z tego, że przyjmowały naszą marnotrawność i złudzenia z ojcowsko-matczyną cierpliwością, aplikowały od razu w ramię jednorazową dawkę relanium czy innego świństwa i zanosiły do pokoju jak pościel do zmiany.<br>To, co się uda zrobić dla siebie, zawsze się traci. Nikt już do nas z tamtego czasu nie wraca. Nie ma po co i do kogo. Już się nie jest kimś. Jest się raczej czymś. Istnieje tylko przeszłość. Ostra jak lancet cezura przed i po. To przed jest bardzo ważne, święte i niepokalanie czyste, dlatego tak trudno uwierzyć, że może być jeszcze coś po, jeszcze jedna