F 216) Bawi go też naiwność wuja, któremu nie może przyjść na myśl, aby jego gość <q>"mógł sprzymierzyć się przeciwko niemu z Miętusem i z Walkiem i cieszyć się jego pańskimi podrygami"</> (F 221-222). Taki więc z "Józia" krwawy bolszewik? Ale skąd: nie chce absolutnie dopuścić, aby zaraza "bra...tania się" spowodowała czyjąś krzywdę (a tym bardziej zbrodnię). Biegnie bronić Zosi, którą zaczął ścigać Miętus (F 229) i "z radością [myśli] o wyjeździe", czując że Miętus nazbyt już rozzuchwalił chłopstwo (F 233). Słysząc strzały na postrach, podejmuje "decyzję natychmiastowej ucieczki" (F 235) i chcąc skłonić Walka do wspólnego wyjazdu, daje