na plan pierwszy zaczęły występować <br>momenty artystyczno-estetyczne i ludyczne. W miejsce obrzędów pojawiły<br>się widowiska taneczne, w miejsce zaś spontanicznie<br>występujących w tańcu osób pojawia się zawodowy tancerz i wielcy<br>mistrzowie tańca. Obok zwyczajowego tańca, czyli ruchu w rytm muzyki,<br>pojawia się moment symboliczno-abstrakcyjny, jak np. dance macabre,<br>taniec śmierci w średniowieczu, gdzie moment tańca przekształca się w<br>groteskowe, moralizatorskie zarazem przypomnienie, iż każdy umrze, i<br>warto o tym pamiętać, gdy się żyje, by zasłużyć na zbawienie. Późnym<br>wspomnieniem dance macabre był Sibeliusa Valse triste, jako wstawka do<br>sztuki dramatycznej, gdzie śmierć odwiedza umierającą kobietę i tańczy<br>z nią właśnie