wstydzić. Wystarczy kiwnąć główką. <br>- Więcej szacunku! - krzyknęła łamiącym się głosem dama w robronie. - Jak śmiesz tak mówić do jaśnie wielmożnej baronówny, panie zbóju!<br>Kayleigh zarechotał, po czym ukłonił się przesadnie. <br>- Wybaczenia upraszam. Nie chciałem ubliżyć. Co, nawet spytać nie wolno? <br>- Kayleigh! - zawołała Iskra. - Chodź tu! Czego tam mitrężysz? Pomóż nam taranty wyprząc! Falka! Rusz się!<br>Ciri nie odrywała oczu od herbu na drzwiach karety, srebrnego jednorożca w czarnym polu. Jednorożec, myślała. Widziałam kiedyś takiego jednorożca... Kiedy? W innym życiu? A może to był tylko sen?<br>- Falka! Co z tobą? <br>Jestem Falką. Ale nie zawsze nią byłam. Nie zawsze.<br>Otrząsnęła się, zacięła