zbiega pcha go do przodu. Wdrapuje się na pustynny pagórek, a potem turla bez sił w dół. Wstaje. Choćby łyk wody. Nic. Za kolejnym wzniesieniem dostrzega podłużny przedmiot, w którym błyska światło. Podbiega czym prędzej i staje zrozpaczony. Włączona kserokopiarka powiela w nieskończoność jakiś tekst, a sterty kartek unoszą się, targane przez suchy wiatr. Chwyta pierwszą z brzegu i czyta: Nie uciekniesz, koleś, do nieba. To nie są żarty! Widziałeś wystarczająco dużo. Propozycja nadal aktualna. Nie uciekniesz, koleś, do nieba. To nie są żarty! Widziałeś wystarczająco dużo. Propozycja nadal aktualna. Słowa Północnego w tysiącach ulatujących jak stado gołębi kopiach. Bezwiednie wypuszcza