miejska w Zurychu. Czuł niezdrowe podniecenie, kiedy pierwszy raz przekraczał jej szacowne progi, pamiętając, że w latach Wielkiej Wojny tę bibliotekę upodobał sobie Lenin jako miejsce wielogodzinnej, codziennej pracy. Może zdarzyć się, że będzie czytał te same książki co przed nim wódz światowego proletariatu. Usilnie próbował sobie wyobrazić, jak Iljicz tatarskimi, zawziętymi oczami przechwytuje cudze myśli, wykoślawia je i zmienia w obłędną, bizantyjską manię niszczenia. Podniósł oczy, mniemając, że naśladuje Lenina, obie dłonie wbił w kieszenie. Na tę okazję włożył nawet krawat, zbliżony do tamtego, czarny w białe groszki (później doczytał się, że oryginalny krawat leninowski był granatowy). Zgadza się, te