obyczajów i stylów myślenia. Ale łatwiej mu już chyba zachwycić się literacką osobliwością tej powieści. A także - oryginalnością pisarskiego spojrzenia na człowieka, czyli powieściową antropologią Gombrowicza.<br>I jedna, i druga - poetyka i antropologia - są chyba wyraźniejsze, lepiej widoczne w Pornografii i Kosmosie. Ale nie musi to koniecznie być zaletą. Ferdydurke tchnie świeżością i humorem, zdaje się dziełem człowieka, który siebie szuka, który nie jest jeszcze zupełnie pewien, kim jest i do czego zmierza. Gombrowicz zaznacza też silniej swój dystans do opowiadanej historii... i do swego dzieła. Można nawet powiedzieć, że tym dystansem kokietuje czytelnika. Podobnie jeszcze jest w Trans-Atlantyku, powieści