mnie do głębszej refleksji. Czy rzeczywiście opisane przygody pasują mnie na idiotę? Jeżeli chęć pozytywnego działania i nadzieja, że wreszcie musi się to kiedyś udać, czyni z człowieka debila, to kto jest tu mądry? Cynik? Niewesoła to konkluzja. Zrozumiałem też, że moje smutne losy nie podobają się prawdziwym lizusom i tchórzom, bo widzą w nich swój obraz; złości ich moja naiwność, bo chcieliby cynizmu. Lizus cyniczny to ich dewiza. Podejrzewam też, że opis smutnych losów pechowca nie mógł się podobać w kraju samych pechowców.<br>Cieszmy się mimo wszystko, że żyjemy w Polsce. Epoka cynicznego lizusostwa powinna przejść do historii razem z