głowy postaci podtrzymujących przedproże, kwieciste kapitele* smukłych kolumn... <br>Kiedy przystąpił do kucia herbu, odwiedził go stary mistrz i przyjaciel.<br>- Widzę, że jak ci przepowiedziałem, żyjesz z lwami za pan brat - powiedział przyglądając się robocie dawnego ucznia. - To dobrze! Mało teraz lwów na świecie. Za to nie brak lisów, wilków i tchórzy. <br>Daniel wyprostował się, odgarnął z czoła zlepione potem kosmyki włosów i odparł: <br>- Postaram się, by moje lwy przypomniały tym wilkom, lisom i tchórzom o dawnych, lwich cnotach Gdańska... <br>- Cóż to za cnoty? <br>- Męstwo i wierność. <br>- Jak to uczynisz? <br>- Obaczysz, mistrzu, w dzień, kiedy ukończę moje dzieło. <br><br> *<br><br>Nadszedł wreszcie ów dzień