tych nowych warunkach zasadniczy wysiłek rozpoznania powietrznego skierowany być musiał na rozszyfrowanie obrony i ugrupowania bojowego przeciwnika na całą głębokość planowanej operacji, śledzenie przegrupowania wojsk, zmian w bazowaniu lotnictwa i tempa realizacji manewru własnych wojsk.<br>Burzliwe po zakończeniu II wojny światowej zmiany w wyposażeniu sił zbrojnych poszczególnych państw w nowoczesną technikę, nowe środki rażenia i w charakterze prowadzonych działań bojowych wycisnęły jeszcze silniejsze piętno na taktyce prowadzenia rozpoznania powietrznego. Przede wszystkim znacząco wzrosła siła, manewrowość i precyzja prowadzenia ognia wszystkich bez wyjątku systemów uzbrojenia. Niezwykle groźna w skutkach broń jądrowa zeszła ze strategicznego początkowo poziomu na znacznie niższe szczeble dowodzenia, a