wytężał pamięć ku coraz bledszym reminiscencjom. Te już nadchodziły bez ładu i składu, rozbite na pojedyncze wiązki doznań, sekwencje powyrywane z łańcuchów przyczynowo-skutkowych i ciągów konsekwencyjnych. Czasami ból, czasami nie; przebłyski wspomnień odległych. Z premedytacją próbował sobie przypomnieć konkretne zdarzenia, wychodząc od założonych skojarzeń i blokując opozycyjne; odruchowo stosował techniki wytrenowane na Kursach Asertywności Nieświadomej. <br>Słyszał, jak tamci, na górze, wciąż robią coś z włazem. Odsunął się pod samą ścianę. Pocił się. Pozbawioną czucia ręką wykonywał jakieś nieskoordynowane ruchy. Natłok równoległych wspomnień odcinał go od rzeczywistości. Oczywiście mógł całkowicie odwrócić się od tej futurpamięci - ale właśnie nie chciał. Diabeł wrzeszczał