żywy, wewnętrzny film, w którym przelatują błyskawicznie pola jasne i nieoświetlone, w którym co rusz stan osiągnięty, ujrzany, przepada. Świadomość działa na zasadzie zanikania: szatkuje, zgodnie z własną prędkością, ciągłość swego trwania, wprowadza w nie luki bezczasu. Podobnie oddziałują na nas, wytwarzając w postaci skoncentrowanej pyknoleptyczny efekt, nowoczesne techniki i technologie szybkości: użytkowe, wyrosłe z wojennych (szybkość podróży, transportu, przekazu) oraz filmowe i audiowizualne (Virilio łączy powstanie kina z narodzinami lotnictwa, środka wojny nowoczesnej).<br>Ale drugie zjawisko jest wobec pierwszego na swój sposób naprawcze. Można je również zilustrować porównaniem do estetyki filmu. Posłuchajmy opowieści prekursora efektów specjalnych, Georgesa Meliesa, który, dzięki