do oberży... pod strażą, rozumie się!<br>- Deczyński?... A to paradne!... Dam ja ci oberżę, łajdaku!... Kozak! Drzwi zamknąć, strzec dobrze!<br>I odszedł wraz z żandarmem.<br>Kazimierz stał długo przed zatrzaśniętymi drzwiami.<br>Wsłuchiwał się w ciężkie stukanie kozackich kroków po sieni. Upłynęła dobra chwila, zanim pojął, że odmówiono jego prośbie. Odstąpił tedy i legł bezwładnie pod ścianą. Szumiało mu w głowie i chłód przenikał do kości - W izbie mroczniało już prędko. Rekruci snuli się po kątach, gwarzyli z cicha lub układali się na dobre do snu. Któryś od pieca poświstywał leniwą melodię. Aż pociemniało zupełnie i tylko szare plamy okienek majaczyły niewyraźnie