gruntownie rozbudował opisy kościołów, rzecz jasna uwagę skupiając na analizie licznych relikwii oraz odpustów przynależnych do poszczególnych świątyń. Wszak pielgrzymom za pątniczy trud należał się przynajmniej odpust cząstkowy, o ile nie wieczysty. Wiadomości historyczne, nieraz bardzo rzetelne, przeplatają się z dewocyjnymi, które stanowią - zwłaszcza dzisiaj - o niebywałym uroku tego niepowtarzalnego tekstu. A szczegółów jest tam mnóstwo. Właśnie to dzieło przekazało nam tradycję obowiązującą w gronie profesorów Almae Matris, spożywających w Collegium Maius wspólne posiłki, którzy na widok ubogiego zapraszali go do stołu tymi słowami: <gap> (Ubogi przybył, Chrystus przybył). Najwięcej miejsca autor poświęcił katedrze wawelskiej, być może korzystał z cennych uwag kanonika