Coleridge - &lt;q&gt;&#132;każde zdanie, każda metafora, każda personifikacja może być usprawiedliwiona namiętnością, powstałą w umyśle poety albo opisywanych przezeń charakterów"&lt;/&gt;. To Coleridge - według M.M. Badawiego - jako pierwszy docenił dramatyczne walory wyobraźni Szekspirowskiej, jej dynamizm, funkcjonalność metafory, która się pojawia wtedy tylko, gdy dzięki wprowadzanym przez nią przekształceniom zostaje do tekstu wprowadzony nowy sens. Na przykład w kreacji lady Makbet wyobrażenia, pojawiające się w jej monologu, objawiają i takie aspekty charakteru, których sama jest nieświadoma.<br>W liście do Humpreya Davy z 1807 roku pisał o Szekspirze jako o prekursorze współczesności, uważał, iż jego geniusz jest ponadczasowy i ponadnarodowy (przypomina się późniejsze