wysuwa się wszakże "terapeutyczny" aspekt wybranej konwencji. Utwór Bieleckiego opatrzony został podtytułem "fantastyczna powieść dla dorosłych". Wykorzystane w nim konwencje należałoby zatem traktować jako swoistą terapię zaaplikowaną dorosłemu, który dojrzał do zwątpienia w wartość "dojrzałości"; terapię wskazującą drogę wyzwolenia się z koszmaru istnienia-w-historii.<br>W finale opowieści, gdzieś w tekstualnym "kosmicznym mroku" (192-193), spotykają się uciekinierzy ze świata permanentnej Rewolucji: kapelusz-dezerter, rękawiczka z rozgromionej przez kapelusze armii, autor koszmarnych wierszy, które sławiły rewolucję Fuzi. Wszyscy oni opowiadają Hiperkowi swoje historie (to oczywiście przywołanie ramy kompozycyjnej wielu klasycznych utworów narracyjnych, w których przypadkiem spotykający się bohaterowie dla umilenia sobie