ze strukturą semantyczną consubstantialem <br>Patri; współistotowość Boża Jezusa Chrystusa została wyartykułowana za pomocą <br>homorytmii chóru i orkiestry, w dynamice ff, z natychmiastowym odprężeniem w <br>opracowaniu dalszej struktury tekstu wersu i stworzeniem kolejnej kulminacji <br>­ facta sunt, z następującym po niej wybrzmiewającym epizodem orkiestrowym (s. <br>32-33, charakterystyczne zmiany dynamiki), zawierającym materiał tematyczny <br>tej części (zob. cyt. przykład). Pogłębienie ekspresji w mikrostrukturach formalnych <br>dokonuje się często znacząco w partii orkiestry, np. w Christe eleison, skontrastowanym <br>materiałowo z Kyrie eleison, orkiestra kontynuuje pracę motywiczną, z materiałem <br>głównego motywu (zKyrie eleison) tej części (s. 7, prz. 158). Podobnie w inicjalnym <br>odcinku opracowania ostatniego wersu Agnus