analizując np. prowadzoną przez rząd politykę ekonomiczną, oprócz przebiegu danego zjawiska w przeszłości, wykorzystują wszelkie dostępne informacje, które mogą im ułatwić poprawne prognozowanie. Nie dają się systematycznie oszukiwać.<br>Wracając do naszego przykładu. Jeśli podmioty gospodarcze nauczyły się na podstawie doświadczeń z przeszłości, że tempo wzrostu cen zależy od wcześniejszych zmian tempa wzrostu podaży pieniądza, to na podstawie kształtowania się odpowiednich agregatów pieniężnych (M1, M2 itd., które wyjaśnione zostaną w pkt. 3 rozdziału dwunastego) potrafią przewidzieć stopę inflacji w przyszłości. Jedynie wydarzenia niespodziewane, tzw. szoki zewnętrzne, mogą spowodować błędność prognoz. Prowadzi to w konsekwencji do tezy o całkowitej nieskuteczności polityki stabilizacyjnej państwa