Prawdziwą opozycją w stosunku do kanonów neoklasycznych jest teoria J.M. Keynesa (1883-1946). Ukazanie się w 1936 r. jego głównego dzieła pt. Ogólna teoria zatrudnienia, procentu i pieniądza spowodowało prawdziwy przewrót teoretyczny, zwany od nazwiska autora "rewolucją keynesowską". Na czym polega odmienność podejścia keynesowskiego? Po pierwsze, J.M. Keynes sprowadza neoklasyczny system teoretyczny do marginalnego przypadku równowagi przy pełnym wykorzystaniu czynników produkcji. Negując ten system tworzy teorię ogólną obejmującą stany równowagi makroekonomicznej przy różnym