i - znanymi tylko sobie sposobami - nakłaniać do odłożenia bardziej intratnych zleceń na rzecz budowanego kościoła. Był przy tym niezwykle oszczędny - oszczędzał głównie na własnych wydatkach, stąd pamiętająca chyba jeszcze prymicje sutanna, którą nosił i wiekowy, dwukołowy wehikuł, którym przemierzał codziennie wiele kilometrów w różnych interesach kościelnych. W pozostawionym przez niego testamencie było tylko jedno zdanie: "Wszystko, co po mnie pozostanie i ma jakąkolwiek wartość, przeznaczam na działalność misyjną Kościoła". Ale ten skromny ksiądz pozostawił po sobie coś znacznie bardzkiej wartościowego - osobisty przykład życia pracowitego i poświęconego idei - służbie Bogu i człowiekowi. O tym, że ten testament osobistego przykładu pozostanie w ludzkich