wczoraj wieczorem, że widział, jak jakaś pani pobiła się przy kiosku o ostatni egzemplarz... - Olo zwinął pismo w trąbkę i zaryczał. Obejrzało się kilka osób.<br>- Zwariował! - rzucił ramionami Jerzy. - Czego się cieszysz? Teraz &lt;page nr=434&gt; dopiero zaczyna się robota... - mędrkował, ale z trudem powstrzymywał uśmiech. Radość aż dusiła za gardło.<br>Ile godzin tłuc trzeba było tą myślą o mur uprzedzonej ostrożności. Prosty argument, że pisma społeczno-literackie lewicy trafiają na cenzurę niechęci i uprzedzenia u ogromnej większości młodej inteligencji, która wyszła z AK, trafiał na podejrzliwe milczenie. Argumenty o potrzebie działania ze strony ludzi związanych z tym środowiskiem odpierano propozycją współpracy z istniejącymi