ukłonie.<br>- Jak się pani czuje, pani Matyldo? - spytał ostrożnie, podpisując listę obecności.<br>- Dziękuję panu, niezbyt dobrze, bo przy tych upałach trochę mi serce dokucza. Panie Lesiu, ale jeszcze tu musi pan się wpisać...<br>Znanym gestem personalna podawała mu książkę spóźnień. Lesiowi zrobiło się słabo. Serce zaczęło się w nim okropnie tłuc, drżącą ręką ujął przeklęty dokument i drżącą ręką napisał: "Sam nie wiem". Innego wyjaśnienia nie był w stanie udzielić. Nagle przyszło mu do głowy, że żyje tylko pani Matylda, tamci zaś zginęli, upuścił swoją teczkę i rzucił się przed siebie. Wpadł na naczelnego inżyniera, odepchnął go i wpadł do swojego