nigdy nie trzeba się bać! Prowadzona przez ojca, podeszłam do uchylonych drzwi urzędu celnego. Obejrzałam się raz jeszcze. Staliście półkolem uśmiechając się do mnie, pobladłe usta matki drżały lekko.<br>Popchnęłam drzwi i weszłam do zatłoczonej sali.<br>&lt;page nr=101&gt; Zniknąłeś i nie widziałam cię pod statkiem, kiedy przechylona z pokładu patrzyłam w różnobarwny tłum. Nie było cię tam i dlatego nie mogłam cię zobaczyć. Z twojego listu dowiedziałam się, że poszliście, ty i eskorta, ugasić pragnienie do najbliższego baru. Po godzinie przypomniałeś sobie coś niesłychanie ważnego,o czym powinnam była wiedzieć, i w pośpiechu wróciliście pod statek. Odbijał właśnie. Widząc twoją rozpacz, ciemnowłosy kolega