Było to zresztą nieporozumieniem, ponieważ co najmniej od początków XVII stulecia władze Kościoła braci polskich pozwalały "walczyć za ojczyznę i urzędy publiczne sprawować". Na ten temat toczono przez długi czas zażarte spory; kiedy przed laty chcieliśmy z kolegą wydać ich protokoły spisywane w języku łacińskim, istniejąca wówczas cenzura zażądała przedłożenia tłumaczeń na polski. Trud niesłychany: teksty teologiczne nie są łatwe do przekładu. Daliśmy więc uroczyste słowo honoru panom z Mysiej (gdzie mieściła się główna siedziba cenzury), że nie zawierają niczego, co mogłoby naruszyć porządek społeczny, panujący w Polsce Ludowej. Cenzura została wprowadzona w błąd, albowiem w dysputacjach tych potępiano służbę wojskową