szybko się zapełnił i wkrótce do zapisywania swych myśli Anna zaczęła używać zeszytów szkolnych, starych książek kasowych, luźnych kartek. - "Dziennik" czytałam z niedowierzaniem. Wprawdzie na początku widać, że Anna to jeszcze dziecko, ale im bardziej zagłębiałam się w lekturę, coraz częściej zaskakiwały mnie jej dojrzałe przemyślenia - wspomina Alicja Dehue-Oczko, tłumaczka najnowszej edycji "Dziennika". Ta lektura była szokiem dla wszystkich, którzy znali Annę. Jej ojciec stwierdził: "Nie znałem swojej córki". Pamiętnik opowiada bowiem nie tylko o koszmarach II wojny światowej i prześladowaniach Żydów, ale jest również subtelnym studium dojrzewania. Możemy w nim dostrzec to, co nastolatki skrywają bardzo głęboko, co dla