zeru, czy też większe od zera). <br>Wyprowadzenie to pozostaje w mocy, nawet jeżeli nie istniałyby w świecie cząstki <br>o masie 0, a więc poruszające się "z prędkością światła". To, że istnieje graniczna prędkość, jest wnioskiem z tych rozważań, a nie wstępnym założeniem. Rzeczywiście, jeżeli podstawimy w (2.55) v = c, to V = c niezależnie od wartości v. Oznacza to, że prędkość c ma tę samą wartość we wszystkich układach odniesienia. Relacja (2.58) definiuje transformacje zgodne z zasadą względności Galileusza dla ogólnej sytuacji w D wymiarach czasoprzestrzennych (D = d + 1). Mamy wtedy <br>&lt;gap&gt;<br>Wprowadźmy energię E i pęd p jako wielkości "sprzężone" do