No chyba z dziesięć tysięcy ludzi stało, <br>jak dolecieliśmy - opowiadał Pająk <br>- i to żelastwo spadało z dachu Ubezpieczalni, <br>zwalali i zwalali, nikt nie miał pojęcia, że <br>to taka maszyneria, całe tony, tam na dole stali <br>robotnicy w kombinezonach i odsuwali <br>ludzi, bo to jednak z szóstego piętra, jakby tak <br>dopieprzyło, toby nie było co zbierać, a jak wszystko <br>zwalili, to ludzie zaczęli brać na pamiątkę, <br>myśmy przynieśli pełne kieszenie...<br><br>- Ja dałam ojcu, niektóre części przydadzą <br>mu się do radia, a koledzy Pająka z Technikum <br>brali całe skrzynki... - mówiła Szprycha.<br><br>- Szkoda, że nie widziałem, ale matka mnie <br>zamknęła w domu i pilnowała