Zosi Meibaum i mnie surowo nakazano uczyć się u drobnej, rudawej kobiecinki, o której mama mówi: "twoja pani rabin". Nauka polega na rysowaniu scen biblijnych i zaraz w moim zeszycie pojawia się morze bardzo czerwone i stąpające po nim na paluszkach ludziki w czarnych chałatach - tacy żydzi jakich widywałam na tomaszowskim rynku. Później rysuję łóżko, z trudem utrzymujące się na wierzchołku trójkąta, co ma uzmysławiać widzowi śmierć Mojżesza na górze Synaj. Po zdobyciu Jerycha przez brodatych trębaczy rozwiewa się gdzieś "pani rabin", rozwiewają się dziwne lekcje, szkoła pozostawia mnie w błogiej nieświadomości grzechu niewiary.<br>***<br>Tymczasem mnożyły się w mojej rodzinie ciche