kwestię prawdy historii. Charakterystyczne dla myślenia romantyków są pod tym względem uwagi Alessandro Manzoniego; uznawał, że &lt;q&gt;&#132;nie wolno fałszować historii, natomiast można, a niekiedy nawet trzeba, dodawać pewne brakujące okoliczności, by nadać akcji więcej dramatyzmu"&lt;/&gt; i uzasadniał to tym, że "najciekawsze i najbardziej dramatyczne są właśnie rzeczywiste przyczyny akcji", toteż trzeba &lt;gap&gt;.<br>Dbali zatem o prawdę faktów najbardziej podstawowych, poza nimi korzystając z szerokiego marginesu swobody. (Takie traktowanie historii oburzało krytyków konserwatywnych - sygnalizowała te rozbieżności poglądów już anonimowa recenzja z Le Marechale d'Ancre Vigny'ego, w której pod adresem autorów dramatów historycznych wysuwano żądanie, by detale nigdy nie przeczyły prawdzie - czego dopatrywano