wszystkich "możliwości" owego Ja. Proces urealnienia rozgrywa się w nastroju, którego właściwością jest pewna szczególna dwoistość. Z jednej strony towarzyszy mu świadomość "wzbogacania się" o nowe perspektywy urzeczywistnień aksjologicznych. Kto uzyskał tytuł lekarza, dla tego odsłoniła się szeroka perspektywa działań aksjologicznych, która dla innych pozostanie zamknięta. Z drugiej jednak strony towarzyszy mu świadomość nieodwołalnego "zatrzaśnięcia się" innych horyzontów aksjologicznych i bezpowrotnego "zubożenia". Poeta, który został lekarzem, zagubił coś z poety i nie osiągnął czegoś z lekarza. Stojące w samym środku tej dwoistej nastrojowości egzystencjalnej Ja aksjologiczne nie zna pełnej wygranej, chociaż pełnej wygranej pragnie. Poprzez cały ciąg procesu urealnienia niesie ono