zainteresowanie jakimś przedmiotem i nawiązał bliższy, osobisty kontakt. Edukacja moja więc, choć w zmienionych na nieporównanie lepsze warunkach, pozostała dla mnie nadal pasmem mudy. Jej owoce opadły ze mnie, po zdaniu matury, nie wiele więcej, niż ich zeschłe ogonki pozostawiając na niezbyt ;wybujałym drzewku mojej wiedzy.<br> Ale te moje pretensje trącą wręcz fanaberiami, więc wracam do zalet gimnazjum, do których zaliczam jego wielowyznaniowość. Był to chyba główny przybytek kształcenia synów nielicznych rodzin protestanckich w Warszawie. W mojej jednak klasie katolicy byli liczniejsi od luteran. Było w niej też pięciu Żydów, jeden prawosławny, jeden wyznawca <br> Kalwina i jeden baptysta. Całe to wielowyznaniowe