przed uchylonymi drzwiczkami i w milczeniu wpatrywał się w płomień. Hehe siedział na ławie pod oknem i usiłował nastroić bas. Melenkof przypatrywał mu się, kręcąc z niedowierzaniem głową. <br>- Ładnie trzyma. - Hehe zapatrzył się gdzieś w przestrzeń. - Tylko na którymkolwiek progu bym złapał, to taki sam dźwięk... Nie powinienem palić, bo tracę słuch...<br>Poczuł, że z chwili na chwilę ulatuje z niego cała energia, która buzowała przez ostatnią godzinę. Doszedł do wniosku, że właściwie jest już tylko starym, dziwacznym meblem z Blacharni, zakurzoną instalacją ze stodoły Melenkofa. Powinien natychmiast coś z tym zrobić, bo jeszcze moment, a zaczną wypadać mu zęby, skóra pokryje