reasumujących zarzuty krytyki uwag Jana Śniadeckiego - szerzą ciemnotę i zabobon, urągają językowi, popularyzowanie ich przez teatr grozi unicestwieniem efektów racjonalnych działań na rzecz powszechnego podniesienia oświaty. Był Szekspir groźny - bo był czymś więcej i zgoła innym niż wzbudzające dreszcz emocji dramy, których do prawdziwej sztuki się nie zalicza, których nie traktuje się serio, bo nowa generacja pisarzy traktowała go jako geniusza stojącego ponad prawami wytyczanymi dla sztuki, jako najwybitniejszego znawcę ludzkich namiętności i kierowanej nimi historii.<br>Szekspir był rzeczywiście z punktu widzenia oświeconych klasyków zagrożeniem wszechstronnym - jako rewelator mrocznej głębi duszy ludzkiej, unicestwiającej kanony formy dramatycznej, i dlatego, że wprowadzał na