wskazaniami ojca, aby nie tłumaczyć literalnie, nie &#132;spisywać wokabularza", a z drugiej strony, aby nie &#132;przeinaczać" dowolnie oryginału. W adaptacji tekstu widać dużą troskę autorki o dostosowanie języka polskiego do funkcji mowy uczuć i nie zawsze udaną próbę odnalezienia właściwych ekwiwalentów słownych i syntaktycznych. Z realizacji całości założeń translatorskich wyszła jednak Wirtemberska zwycięsko i zyskała aprobatę A. K. Czartoryskiego, który zawsze odnajdywał w córce, co poświadcza korespondencja, nie tylko cechy podobieństwa zewnętrznego, ale i wspólnotę zainteresowań literackich.<br> Wkrótce po zakończeniu pracy nad komedią księżna przystąpiła do przekładu romansu pasterskiego Floriana &#150; Galatea, który zamierzała dedykować matce. Romans oparty na