tradycją hermetyczną. Po czym zaczęła się era szacunku dla symboli i archetypów, do czego niemało przyczynił się Carl Jung, a pewnie i Mircea Eliade, oraz wielu innych. W każdym razie pracownia alchemika przestała być tylko miejscem, gdzie stoją dziwaczne retorty, alembiki i miechy podtrzymujące ogień, bo odbywała się tam również transmutacja (ulubione słowo oznaczające przemianę jednego pierwiastka w inny) wyższego rzędu. Doszło więc do rewindykacji znanego w kołach siedemnastowiecznych hermetyków pojęcia alchemii duchowej.<br> Moją przygodę życiową można by ująć tak. Zielony, prowincjonalny, słabo wykształcony, uzyskałem niezasłużenie prawo wstępu do pracowni alchemika i siedziałem tam skulony w kąciku wiele lat, obserwując i