Typ tekstu: Książka
Autor: red. Gomulicka Barbara
Tytuł: Pisarze polskiego oświecenia
Rok: 1996
Autor: red. Gomulicka Barbara
Tytuł: Pisarze polskiego oświecenia
Rok: 1996
jego rodziny na cmentarzu przy ulicy Młynarskiej 54/58, aleja 1, grób 12.
Piotr Żbikowski
Kajetan Koźmian (1771-1856)
W polskiej świadomości literackiej funkcjonują co najmniej trzy wizerunki Kajetana Koźmiana. Na pierwszym z nich Koźmian to przede wszystkim symbol odchodzącej w przeszłość epoki, która wprawdzie przegrała w ostatecznym rozrachunku z triumfującym romantyzmem, ale zachowała należne jej miejsce w historii oraz w dziejach narodowej kultury. Zgodnie z tym przeświadczeniem poeta upozowany został jako „wódz zwyciężonej armii", zarazem zaś „jako wspaniały filar pysznego niegdyś klasyczności gmachu, zasłużony weteran polskiego parnasu". Portret taki, powielany wielokrotnie w pracach życzliwych Koźmianowi historyków literatury, od
Piotr Żbikowski
Kajetan Koźmian (1771-1856)
W polskiej świadomości literackiej funkcjonują co najmniej trzy wizerunki Kajetana Koźmiana. Na pierwszym z nich Koźmian to przede wszystkim symbol odchodzącej w przeszłość epoki, która wprawdzie przegrała w ostatecznym rozrachunku z triumfującym romantyzmem, ale zachowała należne jej miejsce w historii oraz w dziejach narodowej kultury. Zgodnie z tym przeświadczeniem poeta upozowany został jako „wódz zwyciężonej armii", zarazem zaś „jako wspaniały filar pysznego niegdyś klasyczności gmachu, zasłużony weteran polskiego parnasu". Portret taki, powielany wielokrotnie w pracach życzliwych Koźmianowi historyków literatury, od
jego rodziny na cmentarzu przy ulicy Młynarskiej 54/58, aleja 1, grób 12.</><br><br><div sex="m"><br> Piotr Żbikowski <br><br><tit>Kajetan Koźmian (1771-1856)</><br><br> W polskiej świadomości literackiej funkcjonują co najmniej trzy wizerunki Kajetana Koźmiana. Na pierwszym z nich Koźmian to przede wszystkim symbol odchodzącej w przeszłość epoki, która wprawdzie przegrała w ostatecznym rozrachunku z triumfującym romantyzmem, ale zachowała należne jej miejsce w historii oraz w dziejach narodowej kultury. Zgodnie z tym przeświadczeniem poeta upozowany został jako „wódz zwyciężonej armii", zarazem zaś „jako wspaniały filar pysznego niegdyś klasyczności gmachu, zasłużony weteran polskiego parnasu". Portret taki, powielany wielokrotnie w pracach życzliwych Koźmianowi historyków literatury, od
