Antoniego; rozpłakał się, widząc łzy w<br>oczach ciotki Janiny. Długo żegnał się z ciotecznym rodzeństwem i<br>Jurkiem Tymowskim, który razem z ojcem odprowadził go na dworzec. Gdy<br>zajął już miejsce w wagonie, poczuł się opuszczony i samotny. W<br>pierwszych godzinach po wyruszeniu pociągu z Warszawy z trudem mógł<br>zrozumieć, co troskliwy Smuga do niego mówił. Siedział roztargniony i<br>nawet nie spoglądał na współtowarzyszy podróży. Ożywił się dopiero na<br>punkcie granicznym, gdy Smuga szepnął mu do ucha, że nieprędko już<br>ujrzy znienawidzone mundury rosyjskich urzędników. Po dwóch godzinach<br>przybyli do Krakowa. Smuga postanowił się tu zatrzymać na krótki<br>odpoczynek. Tutaj też Tomek