osobiste uważam za zbędne!<br><br>Wypowiedzenie tych słów wymagało od ojca znacznego wysiłku, gdyż musiał przełamać wrodzoną, może nawet do przesady posuniętą delikatność. Dlatego zbladł. Ale z drugiej strony uznał widocznie, że słowa, które wyrzekł, nie były dość mocne i niedostatecznie wyrażały głębolkie oburzeńie. Dlatego w dodatku wyszedł z pokoju i trzasnął drzwiami. Zapanowała cisza. Matka podniosła się z krzesła dając do zrozumienia, że rozmowa jest skończona.<br><br>Zarieczycha wyczuła swą przewagę, którą zapewniała jej gruboskórność i brutalność; wstała uśmiechając się szyderczo, nalała sobie powoli jeszcze kieliszek wódki, wypiła i bez pożegnania, majestatycznie wyszła. Po chwili rozległo się człapanie końskich kopyt pp błocie