trzon oraz zwiększało ciężar rękojeści dla przeciwwagi głowni.<br>3. Listwy ze srebrnej lub mosiężnej blachy pokrywającej styk połączenia okładzin; listwa ta, łączona zawsze za pomocą lutowania, miała około 10 mm szerokości.<br>Bardzo funkcjonalna w swej konstrukcji rękojeść karabeli bojowej o minimalnej długości 125 mm pozwalała na oparcie kciuka na grzbiecie trzonu, a głowica w formie zagiętego w dół ptasiego dziobu pozwalała na oparcie na niej małego palca, zabezpieczała też przed wyślizgnięciem się szabli z ręki. Rozszerzenie i zaokrąglenie okładzin przy głowicy umożliwiało silne oparcie kłębika i ułatwiało obrót rękojeści przy wykonywaniu tzw. młyńców.<br>Pochwy karabel bojowych, wykonywane z drewnianych trzasek, obciągano