Wciąż rosła zależność Indian od przybyszów zza wielkiej wody. Mohikanie coraz bardziej odczuwali negatywne skutki zamieszkiwania tzw. kresów. Północna część ich terenów pozostawała ciągle w ogniu wojen angielsko-francuskich, od południa zaś wzmagał się nacisk osadników i rugowanie miejscowej ludności z urodzajnej doliny. Szerząca się demoralizacja, alkoholizm, wreszcie głód zmuszały tubylców do przenosin daleko na zachód, a w najlepszym razie na rubieże plemiennego terytorium, gdzie mogli jeszcze zachować nie skażone cywilizacją białych stosunki ekonomiczno-społeczne. W 1698 roku w dolinie Hudsonu ocalało zaledwie trzystu Mohikanów, nie licząc trzystupięćdziesięcioosobowej grupy Indian z różnych plemion nadal zamieszkałych w Scaticook. W tym samym czasie