wielkich stolic, naiwnie tropią tego wymykającego się ducha po nocnych lokalach i podejrzanych dzielnicach. W skład mitu bowiem wchodzi odczucie, że miasto dzienne, zewnętrzne jest nie to, że gdzieś, pod powłoką codzienności istnieje prawdziwe, huczne, szalone, o którym przemykający się ulicą tubylec może dostarczyć wieści, może naprowadzić na ślad. Ale tubylec również wierzy ślepo w krainę miejskich czarów - wierzy i to wszystko, bo nigdy nie zdoła jej odnaleźć. Ten matecznik miasta tworzy się z wyolbrzymionych wyobrażeń o ludziach, którzy giną z pola widzenia, o ich zapasach, bojach, powodzeniach i nieszczęściach. Podobnie myśliwi, nie mogąc nigdy napotkać kości zwierząt, zmarłych naturalną śmiercią