dmuchać w czochrające się wróble. Ptaszki z urazą i gniewem uskakiwały na bok, nie przerywając swojego zajęcia. Srebrnobrzucha osika przy studni poruszała wolniutko swymi liśćmi wyciętymi jak gęsie łapy. Naraz Polek wzdrygnął się tak silnie, że uderzył brodą o parapet, kłapnąwszy potężnie zębami. Spłoszone wróble zerwały się do lotu, burym tumanem skrzydeł przysłaniając drobniutką i niebieską postać Puciałłówny, która wyszła zza parkanu i lekkim kroczkiem zbliżyła się do furtki państwa Linsrumów. Polek rzucił się gwałtownie do tyłu jakby z zamiarem ucieczki. Zderzył się z cienką drewnianą ścianą, która skrzypnęła boleśnie w wyschniętych sękach, podskoczył do drugiego okna, następnie rymnął w stronę