potrzeb ludzkich, zarówno biologicznych, jak i socjokulturowych. Każda jednostka musi mieć pewną formę rekreacji, musi penetrować swoje otoczenie i poznawać świat. Jak pisze R. Dubos (1986, s. 239) "współczesny człowiek łaknie zarówno przygody, jak i wygodnej swojskości, obie te rzeczy są mu niezbędne dla zachowania psychicznej równowagi". Do niedawna jeszcze turystyka i rekreacja nie były autentyczną potrzebą, lecz swoistym świętem, obojętne czy odbywały się one w trakcie podróży po dalekich krajach, czy na działce lub w ogródku przy "drugim domu". Były one - jak pisze N.H.H. Graburn (1988) - "zabawą wartościowaną moralnie". Dziś obie te formy aktywności ludzkiej stały się czymś