podstawie utrzymującego się zróżnicowania populacji w kulturze ogrodowej - przede wszystkim wielkości i pokroju roślin, fenologii i strategii reprodukcyjnej - wyróżniono ekotypy leśne, źródliskowe i łąkowe. W populacji pochodzenia łąkowego i źródliskowego dominowała reprodukcja wegetatywna, podobnie jak w warunkach naturalnych. Osobniki na łące rosną między gatunkami o dużej zdolności konkurencyjnej (trawy i turzyce). W tej sytuacji pędy płożące i zakorzeniające się w kilku miejscach uniemożliwiają ich eliminację przez konkurentów. Z kolei ta sama cecha w źródlisku zapobiega wymywaniu roślin przez sezonowe ruchy wody w strumykach leśnych. Natomiast w olsie, w którym stagnuje woda, rozwijają się wysokie i stojące pędy. Właściwość ta również zachowała