jest okrągła, mała i zapłakana. Przydatną chusteczką ocierasz natrętne łzy.<br>Sierpień Ucieszyłam się, kiedy mnie tu przeniesiono, wolę być sama ze swymi myślami, sama z tobą. Na statku jest także szpital - biała kajuta zaopatrzona w trzy szeregi piętrowych łóżek. Na razie jestem jego jedyną mieszkanką. Wybrałam sobie łóżko na piętrze, tuż pod okrągłym otworem okiennym. Wystarczy usiąść, żebym mogła widzieć wodę, a kiedy wychylam się z okna, słone krople spryskują mi twarz.<br>W mojej kajucie zostały zatroskane kobiety z pełnymi kuframi cepeliowskich wspaniałości. Prószyły trocinami sprawdzając, czy aby coś nie zostało uszkodzone podczas załadowania. Ledwie zdążyłam przecisnąć się pomiędzy nimi na