się drzwi bramy i na podwórko powoli wtoczyła się potężna ciężarówka, wyładowana meblami. Robotnicy podnieśli plandekę i zaczęli zdejmować rzeczy. Z kabiny wysiadła najpierw młoda kobieta, a za nią wyskoczyła trzynastoletnia dziewczynka. Dziewczynka była śliczna: miała gęste, lśniące, rude włosy, wielkie oczy i zarysowujące się pod bluzką piersi. Na piegowatej twarzyczce odbijała się niedostępność, a jednocześnie coś bezczelnego i prowokującego. Podwórko i dziewczynka patrzyły na siebie w milczeniu. Wszyscy na chwilę zapomnieli o wypadku. W oczach Kryśki i Freda widać było dziecięcą zazdrość. Pierwszy z wrażenia otrząsnął się Jacek i patrząc na zagapionego ciągle Tomka, pogardliwie wydął usta. Dziewczynka identycznie spojrzała