Typ tekstu: Książka
Autor: red. Gomulicka Barbara
Tytuł: Pisarze polskiego oświecenia
Rok: 1996
Autor: red. Gomulicka Barbara
Tytuł: Pisarze polskiego oświecenia
Rok: 1996
opartego zaś – jak wiadomo – na znanej i niezwykle użytecznej w przypadku Koźmiana zasadzie: „laus est expositio et amplificatio bonorum". Wreszcie, wymowę Koźmianowych wierszy odczytywać trzeba też przez pryzmat obowiązującej podówczas w oficjalnych wystąpieniach publicznych konwencji językowo-stylistycznej.
Patos, emfazę, hiperbolę, rozbudowany aparat mitologiczny i historyczny jako główne tworzywo panegirycznych konceptów, liczne personifikacje pojęć abstrakcyjnych oraz nagminnie stosowane eksklamacje, a wraz z całym tym klasycystycznym rynsztunkiem poetyckim dworską czołobitność i różne odcienie deifikacji głównego bohatera, znalazł również Koźmian w wysokiej odzie francuskiej Pompignana, Lebruna, Jean Baptiste Rousseau, Voltaire'a i Étienne'a, od których zapożyczył także – jak wiadomo – konstrukcję
Patos, emfazę, hiperbolę, rozbudowany aparat mitologiczny i historyczny jako główne tworzywo panegirycznych konceptów, liczne personifikacje pojęć abstrakcyjnych oraz nagminnie stosowane eksklamacje, a wraz z całym tym klasycystycznym rynsztunkiem poetyckim dworską czołobitność i różne odcienie deifikacji głównego bohatera, znalazł również Koźmian w wysokiej odzie francuskiej Pompignana, Lebruna, Jean Baptiste Rousseau, Voltaire'a i Étienne'a, od których zapożyczył także – jak wiadomo – konstrukcję
opartego zaś – jak wiadomo – na znanej i niezwykle użytecznej w przypadku Koźmiana zasadzie: „laus est expositio et amplificatio bonorum". Wreszcie, wymowę Koźmianowych wierszy odczytywać trzeba też przez pryzmat obowiązującej podówczas w oficjalnych wystąpieniach publicznych konwencji językowo-stylistycznej.<br> Patos, emfazę, hiperbolę, rozbudowany aparat mitologiczny i historyczny jako główne tworzywo panegirycznych konceptów, liczne personifikacje pojęć abstrakcyjnych oraz nagminnie stosowane eksklamacje, a wraz z całym tym klasycystycznym rynsztunkiem poetyckim dworską czołobitność i różne odcienie deifikacji głównego bohatera, znalazł również Koźmian w wysokiej odzie francuskiej Pompignana, Lebruna, Jean Baptiste Rousseau, Voltaire'a i Étienne'a, od których zapożyczył także – jak wiadomo – konstrukcję
