dzieckiem i psem. I odjechałam.<br>Miałam tylko w drodze powrotnej przywieźć lekarstwo dla dziecka dowódcy WOP-istów (jakaś przewlekła choroba oczu). Przywiozłam.<br>Marysia ledwie umiała wtedy czytać, znała tylko litery. Trzymała na kolanach mapę i szukała miasta na D (jechałyśmy chyba przez Dortmund). Oczywiście źle wjechałam na autostradę. Postanowiłam jechać tyłem. Zaraz pojawiła się policja. Zrozumieli tylko, że jadę z Polski i chcę dostać się do Paryża. Pomogli mi się wycofać, asekurując trzema policyjnymi samochodami.<br>Po 22 godzinach jazdy, w nocy, zgasiłam silnik na Place (Etoile. Stałam pod znakiem zakazu postoju, ale było mi wszystko jedno. Na karteczce miałam telefony Edwarda