moje, ktokolwiek pierwszy wynidzie ze drzwi domu mego a zabieży mi wracającemu w pokoju od synów Ammon, tego ofiaruję całopalenie Panu" (przekł. J. Wujka). I gdy odniósłszy zwycięstwo wrócił do domu, na spotkanie wyszła mu jedyna ukochana córka. Dowiedziawszy się o ślubowaniu ojca, z pogodą przystała na swój los: poprosiła tylko, by przez dwa miesiące mogła z rówieśnicami i towarzyszkami opłakiwać swoje dziewictwo, chodząc po górach. I gdy wypełniły się dwa miesiące, wróciła do ojca: "I uczynił jej jako był ślubował, a ona nie poznała męża".<br>Ta krótka opowieść o okrucieństwie przyjętego przez Boga ślubu była nęcąca dla humanistycznego tragediopisarza: przypominała tragizm